O stylach
Styl wspinaczki ? szerokie pojęcie obejmujące ogólną ocenę całokształtu środków, tak materialnych, jak i intelektualnych, zaangażowanych w pokonanie drogi wspinaczkowej.
Od początków wspinania sposób pokonania danego problemu był uważany za równie istotny jak sam jego fakt. Początkowo wyróżniano przejścia bez przewodników jako szczególnie wartościowe. W miarę gromadzenia wiedzy i doświadczeń oraz pojawiania się wyspecjalizowanych środków technicznych pojęcie stylu ewoluowało.
Współcześnie powszechnie przyjęte jest docenianie minimalizacji użytych ułatwień, czego najdobitniejszym wyrazem jest powstanie nieco żartobliwej koncepcji "nago i boso".
W zakresie wielowyciągowych dróg wspinaczkowych o górskim charakterze wyróżniamy obecnie następujące style:
styl alpejski
capsule
styl wyprawowy (oblężniczy)
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Styl_wspinaczki
Trekking definicja
Trekking ? forma turystyki, uprawiana w trudnych warunkach terenowych i klimatycznych. Wyróżnia się kilka form trekkingu. Najpopularniejszą jest trekking klasyczny (górski), będący formą pośrednią między wspinaczką a turystyką pieszą. Termin trekking pochodzi od słowa trek używanego na południu Afryki i oznaczającego wędrówkę Burów w czasie zdobywania kolejnych ziem. W turystyce trekking zaczął najpierw odnosić się do wędrówek pieszych w Himalajach nepalskich i indyjskich1.
Inne formy trekkingu to m.in. pustynny, tropikalny, lodowcowy, polarny, rzeczny, na bagnach, na wulkanach.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Trekking
Wspinaczka, a ryzyko
W powszechnym (chociaż błędnym) mniemaniu, największe ryzyko we wspinaczce związane jest z ekspozycją. W rzeczywistości, ekspozycja sama w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia).
Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od rodzaju uprawianej działalności oraz umiejętności wspinacza. Ryzyko wypadku na sztucznej ścianie czy w skałkach jest niewielkie, o ile nie popełni się jakiegoś poważnego błędu. W górach, zwłaszcza wyższych, zagrożenia obiektywne w postaci nagłych zmian pogody, lawin kamiennych, śnieżnych czy lodowych sprawiają, że ryzyko wypadku jest większe.
Ponadto, ryzyko przy wspinaniu z asekuracją zależne jest też od jej charakteru ? użycie stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity i ringi ? znacznie je zmniejsza, gdyż wytrzymałość każdego prawidłowo utworzonego punktu wynosi ponad 20 kN (~2t). Natomiast wspinanie się na własnej asekuracji, z użyciem m.in. haków i kości, jest znacznie bardziej niebezpieczne, gdyż nie wszędzie daje się odpowiednio osadzić asekurację i ryzyko wypadnięcia punktu asekuracyjnego jest znaczne.
Najistotniejsza różnica w niebezpieczeństwie pomiędzy wspinaczką a innymi dziedzinami działalności ludzkiej leży nie w wielkości zagrożenia wypadkiem, ale w jego najczęściej bardzo poważnych, często terminalnych, konsekwencjach. Co więcej, w razie wypadku lub załamania pogody w górach zarówno zespół, jak i samotny wspinacz, jest w większym stopniu zdany sam na siebie ? względnie na długotrwałe oczekiwanie na akcję ratowniczą, najbliżsi ludzie mogą się bowiem znajdować w znacznym oddaleniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Ryzyko